درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید! با تشکر از اینکه این وبلاگ را برای شناخت شخصیت خود انتخاب کردید. صمیمانه منتظر نظرات شما هستم!! آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
نويسندگان
personality
شايد در يك ميهماني يا مكان عمومي با فردي مواجه شويد كه براي جلبتوجه دست به كارهاي غيرعادي زده است مثلا لباسهاي عجيب و غريب پوشيده، آرايش زنندهاي دارد يا با صداي كارتوني و فيلمي صحبت ميكند...
دكتر سيدعلي احمدي ابهري، روانپزشك و استاد گروه روانپزشكي دانشگاه علوم پزشکي تهران بيشتر دراينباره توضيح ميدهد.
سلامت: آقاي دكتر! لطفا شخصيت را تعريف كنيد و بگوييد چگونه متوجه ميشويد كه فردي دچار اختلالهاي شخصيتي است؟
نه، افزايش سن، تحصيلات و تجربهها به بهبود اوضاع كمك ميكند. فرد دچار اختلال در اثر برخورد با واكنشهاي غيرعادي ديگران به مرور متوجه مشكل خودش ميشود ولي اين مساله عموميت ندارد و هميشه عوامل ذكرشده باعث برطرفشدن مشكل نميشود.
درمان را از درون خانوادهها آغاز ميكنيم. به اطرافيان توصيه ميكنيم به گفتههاي آنها بها ندهند تا موضوع عمق بيشتري پيدا نكند يعني وقتي خود را به مريضي يا لنگي يا غش ميزند يا سعي دارد با كلمات عجيب و غريب جلب توجه كند، توجه نكنيم. با اين كار يعني با عدم توجه به او امتيازي هم نميدهيم ولي اين عكسالعمل موقتي است. خود بيماري درمان دارويي ندارد. از آنجا كه اغلب آنها افسرده هستند از داروهاي ضدافسردگي استفاده ميكنيم تا وضعيت رفتاري بهتري پيدا كنند ولي قادر به تغيير شخصيت او نيستيم. درمان اصلي روانكاوي است و درمانهاي عميق تحليلي ميتواند باعث بهبود آنها شود.
البته كاملا درست است. در اختلال شخصيتي اصولا بينش وجود ندارد يعني خود فرد اصلا نسبت به اختلال خود آگاهي ندارد. آنها زماني مراجعه كنند كه در اثر گذر زمان به نوعي آگاهي مييابند كه از جامعه و موفقيتها دورماندهاند و جامعه آنها را طرد كرده است. همسر، والدين، دوست و آشنا به آنها بهايي نميدهند و وقتي مراجعه ميكنند ما آنها را در كانون درماني روانكاوي قرار ميدهيم.
شخـصـيـت هـاي نمـايـشي در مـعـرفـي افـسردگـي انـد درواقع هيچکس بيشخصيت نيست، دانشمندان علوم روان ابعاد شخصيتي متعددي را شناسايي و نامگذاري کردهاند که هر انساني يکي از آن خصوصيات را داراست اما اينها نشانه بيماري نيستند بلکه هرگاه اين صفات و خصايل از اندازهاي بگذرد و باعث دردسري براي شخص شود، اختلال شخصيت که يکي از بيماريهاي عمده روانپزشکي است، پديد ميآيد... يکي از اين اختلالات که کمتر بيمارگونه بودن آن را تشخيص ميدهيم، اختلال شخصيت نمايشي است. فرد داراي اختلال شخصيت نمايشي خود را قهرمان قصه يا نمايشي پر احساس ميبيند و با رفتارهاي جالب توجه همه را به خواندن اين قصه يا ديدن اين نمايش فرا ميخواند. از اين رو رفتارهايش چندان با زندگي واقعي که تا اين اندازه هم پراحساس و هيجاني نيست تناسب ندارد. براي مثال ممکن است لحن کلامش شبيه مجريها باشد يا براي تاثيرگذاري بيشتر، قيافههاي کارتوني و فيلمي بگيرد يا احساسات بيش از اندازه که باتوجه به شرايط، سريع از اين رو به آن رو ميشود و عمق چنداني ندارد، نشان بدهد؛ مانند هنرپيشهها آرايش کند و مانند فيلمهايهاليوودي دست به اغواگري بزند. شخص نمايشي تلاش فراواني براي در مرکز توجه بودن خواهد کرد و اگر شرايطي پيش بيايد که در حاشيه قرار بگيرد به شدت به هم خواهد ريخت و شايد با رفتارهايي چون تهديد و تظاهر به خودکشي يا تظاهر آگاهانه يا ناآگاهانه به بيماري سعي در جلب توجه کند. از آنجا که زندگي واقعا قصه يا نمايش نيست، اين تلاشها خيلي از اوقات به شکست خواهد انجاميد و نتيجه اين شکستها افسردگي است. افسردگي يکي از مشکلات شايع در زندگي اين افراد است. برخي از دانشمندان اعتقاد دارند اين اختلال شخصيت در زنان شايعتر است و جنبههاي وراثتي قوياي دارد. درمان اصلي اين اختلال روان درماني طولانيمدت است گرچه ترکيب روان درماني با دارودرماني، اثربخشي آن را افزايش خواهد داد.
نظرات شما عزیزان: چهار شنبه 31 خرداد 1398برچسب:, :: 12:32 :: نويسنده : parnian esfandmaz
|